Είναι βράδυ 25 Ιουλίου του 1978 , στο Oldham-Manchester της Αγγλίας o γυναικολόγος Patrick Steptoe ξεκινάει ίσως το πιο σημαντικό χειρουργείο της καριέρας του. Δίπλα του, ανήσυχος ο εμβρυολόγος Robert Edwards.
Λίγο μετά ακούγεται το κλάμα ενός παιδιού. Η γέννηση ενός υγιούς κοριτσιού μετά από γονιμοποίηση ωαρίου έξω από το σώμα της μητέρας είναι πια πραγματικότητα! Την επομένη ημέρα, τα νέα κάνουν τον γύρω του κόσμου και το περιγράφουν σαν το θαύμα της επιστήμης. Αυτό το πρώτο παιδί είναι σύμβολο επιτυχίας της εξωσωματικής γονιμοποίησης, και σηματοδοτεί την αρχή μιας νέας εποχής στον χώρο της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής.
Από τότε πέρασαν 30 χρόνια, και υπολογίζετε ότι πολλές χιλιάδων παιδιών έχουν γεννηθεί σε όλο τον κόσμο με την μέθοδο της εξωσωματικής γονιμοποίησης. Η ψυχοσωματική υγεία και ανάπτυξη των παιδιών αυτών σε σχέση με τα παιδιά που προκύπτουν από αυτόματη σύλληψη απασχόλησε από την αρχή τους επιστήμονες.
Η συσχέτιση ανάμεσα στα παιδιά που γεννηθήκαν με την μέθοδο της εξωσωματικής γονιμοποίησης και τα παιδιά από φυσική σύλληψη δεν είναι εύκολη. Για αυτόν τον λόγο οι επιστήμονες όρισαν συγκεκριμένες παραμέτρους συσχέτισης. Η πρώτη παράμετρος αφορά την προγεννητική περίοδο . Παρατηρήθηκε ότι η ηλικία των γυναικών που εγκυμονούν μετά από εξωσωματική γονιμοποίηση είναι μεγαλύτερη, αυτό εξηγείτε από το γεγονός ότι οι προσπάθειες τον ζευγαριών ξεκινούν αργά και για κάποια διαρκούν αρκετά χρόνια. Όμως οι γυναίκες που ξεκινούν μια εγκυμοσύνη πάνω από τα 38 τους αντιμετωπίζουν μεγαλύτερη συχνότητα επιπλοκών κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης όπως προεκλαμψία, σακχαρώδη διαβήτη, επιβράδυνση ενδομήτριας ανάπτυξης , μικρότερο βάρος νεογνών κατά τη γέννηση και αυξημένη συχνότητα τοκετού με καισαρική τομή.
Μια άλλη παράμετρος που μελετήθηκε είναι η συχνότητα πολύδυμων κυήσεων η οποία βρέθηκε ότι είναι σημαντικά αυξημένη στα ζευγάρια που υποβάλλονται σε διαδικασία εξωσωματικής γονιμοποίησης. Στην περίπτωση μεταφοράς πολλών εμβρύων η πιθανότητα δίδυμης κύησης είναι 20 φορές μεγαλύτερη. Παράλληλα είναι σημαντικά αυξημένη και η πιθανότητα τρίδυμης – πολύδυμης κύησης οι οποίες σχετίζονται επίσης με αυξημένη συχνότητα επιπλοκών. Για τον δραστικό περιορισμό αυτού του φαινομένου σε πολλές χώρες έχει περιοριστεί ο αριθμός των εμβρύων που μπορούν να μεταφερθούν σε 2 και σε μερικές περιπτώσεις σε 1 έμβρυο.
Σε μελέτες όπου συνέκριναν μονήρης κυήσεις και σε αντίστοιχες ηλικιακές κατηγορίες διαπιστώθηκε αυξημένη συχνότητα προωρότητας και παιδιά με χαμηλό σωματικό βάρος κατά τον τοκετό μετά από εξωσωματική γονιμοποίηση. Αντίθετα η πρόβλεψη των διδύμων κυήσεων μετά από εξωσωματική φαίνεται να είναι καλύτερη από αυτή το γενικού πληθυσμού! Πολλές μελέτες συσχετίζουν την αυξημένη συχνότητα πρόωρων τοκετών που παρατηρείτε στις μονήρης κυήσεις με την αιτία της υπογονιμότητας της μητέρας χωρίς να αποκλείουν και την επίδραση της ίδιας της μεθόδου.
Η συγκριτική μελέτη της συχνότητας των γενετικών ανωμαλιών σε παιδιά που προκύπτουν από εξωσωματική έδειξε μικρή αύξηση. Η αύξηση που παρατηρείται φαίνεται να σχετίζεται περισσότερο με το γενετικό υλικό των γονέων και λιγότερο με την εφαρμογή της μεθόδου.
Άλλες παράμετροι που μελετήθηκαν είναι η συχνότητα του παιδικού καρκίνου, και των συγγενών καρδιακών ανωμαλιών. Οι μέχρι τώρα μελέτες δεν έδειξαν ιδιαίτερη ευαισθησία στα παιδιά που προέκυψαν από εξωσωματική γονιμοποίηση σε σχέση με τα παιδιά που προέκυψαν από αυτόματη σύλληψη.
Παρόλο που τα μέχρι τώρα αποτελέσματα για την υγεία των παιδιών που προκύπτουν από εξωσωματική γονιμοποίηση είναι ενθαρρυντικά, είναι πολύ σημαντικό η συλλογή δεδομένων να συνεχιστεί και για τις επόμενες δεκαετίες προκειμένου να διευκρινιστούν πλήρως τα θέματα της υγείας και αναπτυξιακής πορείας των παιδιών.
