Η διαγνωστική λαπαροσκόπηση χρησιμοποιείται για τη διάγνωση και τη διαφορική διάγνωση παθολογικών καταστάσεων της κοιλίας και της πυέλου. Στην γυναικολογία ένα μεγάλο πεδίο εφαρμογής της διαγνωστικής λαπαροσκόπησης είναι οι περιπτώσεις ασθενών με υπογονιμότητα.

Στις περιπτώσεις όπως [απόφραξη σαλπίγγων, πυελικές συμφύσεις, ενδομητρίωση, υδροσάλπιγγες κ.λπ.) η διαγνωστική λαπαροσκόπηση είναι αναντικατάστατη για την εκτίμηση και ταξινόμηση των ευρημάτων.

Για την εφαρμογή της χρειάζεται γενική νάρκωση. Από την μικρή τομή που κάνουμε στον ομφαλό διοχετεύουμε αέριο, μέσα στην κοιλιά για να φουσκώσει και να διώξει το έντερο, Μετά βάζουμε το λαπαροσκόπιο το οποίο συνδέεται με σύστημα φωτισμού και κάμερα με την όποια μπορούμε να παρατηρήσουμε τα όργανα της κοιλιάς όπως η μήτρα, οι ωοθήκες, οι σάλπιγγες.

Πολλά ζευγάρια υποβάλλονται σε εξετάσεις (πχ. ή σαλπιγγογραφία), αλλά δεν βρίσκουν ξεκάθαρες απαντήσεις. Σε πολλές περιπτώσεις οι σάλπιγγες, οι οποίες φαίνονται διαβατές με την σαλπιγγογραφία, έχουν λειτουργικά προβλήματα που φαίνονται μόνο λαπαροσκοπικά.

Τέτοια προβλήματα προκαλούν οι παλαιότερες ή οι πρόσφατες πυελικές φλεγμονές ή οι παθήσεις όπως η ενδομητρίωση. Υπάρχουν επίσης περισαλπιγγικές συμφύσεις που ακινητοποιούν τις σάλπιγγες, αλλά δεν φαίνονται ούτε με υπέρηχο ούτε με σαλπιγγογραφία.

Επίσης ,σήμερα οι περισσότερες ανοιχτές γυναικολογικές επεμβάσεις /οπός ινομυώματα μήτρας, κύστες ωοθηκών, ενδομητρίωση, εξωμήτριος κύηση, λύση κοιλιακών συμφύσεων έχουν αντικατασταθεί από τη λαπαροσκοπική μέθοδο χάρης ανοικτή επέμβαση.

Οι πιθανότητες δημιουργίας μετεγχειρητικών συμφύσεων είναι ελάχιστες, κάτι το οποίο έχει ιδιαίτερη σημασία για τις νέες γυναίκες που θέλουν να διαφυλάξουν τη μελλοντική τους γονιμότητα.